Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια) είναι μικροί αδένες που βρίσκονται στο πίσω μέρος της μύτης (ρινοφάρυγγας) και συμμετέχουν στην “άμυνα” του οργανισμού. Στη παιδική ηλικία όταν ο οργανισμός μας έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με τα διάφορα μικρόβια οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις μεγαλώνουν αφού αναγκάζονται να λειτουργούν περισσότερο αποτελώντας μια από τις πρώτες “ασπίδες” του κάθε παιδιού.
Αργότερα και συνήθως στη σχολική ηλικία “μαζεύουν” και δεν αποτελούν πρόβλημα. Αυτό δε συμβαίνει πάντα. Σε μερικές περιπτώσεις τα κρεατάκια αποκτούν μεγάλες διαστάσεις και εμποδίζουν τη φυσιολογική αναπνοή. Σε άλλες περιπτώσεις αποτελούν τα ίδια εστία λοίμωξης και μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο. Η υπερτροφία αυτή εκτός ότι μπορεί να προκαλεί από μόνη της λοιμώξεις και δυσχέρεια ρινικής αναπνοής μπορεί να εμποδίζεί την επικοινωνία της μύτης με το αυτί μας αφού “κλείνουν” τα σωληνάκια που είναι υπεύθυνα για τον αερισμό των αυτιών (Ευσταχιανή Σάλπιγγα). Η απόφραξη αυτή προκαλεί συσσώρευση υγρού μέσα στο αυτί (οξεία ορώδης μέση ωτίτιδα) που αργότερα μπορεί να μολυνθεί και να προκληθεί έτσι μια οξεία πυώδης μέση ωτίτιδα.
Ο ασθενής που πάσχει από υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων μπορεί να παρουσιάζει πονοκέφαλο, δυσχέρεια ρινικής αναπνοής, έντονη κόπωση και αδυναμία, ανορεξία, μειωμένη όσφρηση (υποσμία), ροχαλητό και ρινική καταρροή. Πολλές φορές οι μικροί ασθενείς παρουσιάζουν χαρακτηριστικό πρόσωπο (αδενοειδές προσωπείο) με έντονα ορθοδοντικά προβλήματα. Το γεγονός ότι οι ασθενείς με μεγάλα κρεατάκια δε κοιμούνται καλά έχει σαν αποτέλεσμα τη μόνιμη κούραση και τη μειωμένη ανάπτυξη. Τέλος, σε περίπτωση που υπάρχει συσσώρευση υγρού μέσα στο αυτί μπορεί πολλές φορές να προκληθεί μείωση της ακοής με κίνδυνο καθυστέρησης της πνευματικής ανάπτυξης και της ομιλίας καθώς και της επικοινωνίας των μικρών μας ασθενών γενικότερα.
Η εξέταση για πιθανή υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων γίνεται με ενδοσκόπηση της μύτης με μικρά ενδοσκόπια κάτι που μας δίνει τη δυνατότητα για στατική και δυναμική αξιολόγηση του προβλήματος και που είναι σαφώς πιο αξιόπιστη και ειδική μέθοδος από τη κλασική ακτινογραφία του ρινοφάρυγγα.
Ανάλογα με το μέγεθος του προβλήματος και την ηλικία του ασθενούς πολλές φορές μπορούμε να επιχειρήσουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα χορηγώντας ρινικά κορτικοστεροειδή σπρέυ προσπαθώντας έτσι να μειώσουμε το μέγεθος των αδενοειδών εκβλαστήσεων για κάποιο διάστημα με πιθανότητα αλλά και σκοπό να αποφευχθεί η χειρουργική επέμβαση.
Στις περιπτώσεις που αυτό δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα αλλά και στις σοβαρότερες περιπτώσεις υπερτροφίας η μόνη λύση είναι η χειρουργική αφαίρεση (αδενοτομή) η οποία απαιτεί εισαγωγή σε κλινική για 1 ήμερα αφού είναι μια μικρή επέμβαση η οποία μπορεί να αλλάξει τη ζωή των μικρών μας ασθενών.